Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, μίλησε αυτή τη φορά στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel, για το μέλλον της Ευρώπης και για το κλίμα «αντι-γερμανισμού» που αρχίζει να εκκολάπτεται, στην Ιταλία και τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Με τάση να… ανέβει βόρεια.

Στην περίπτωση του Μάριο Μόντι, η αυτονόητη απαξίωση που συνοδεύει την κοινωνικά και πολιτικά αντιληπτική ικανότητα ενός τεχνοκράτη, συναντά μια ισχυρή και μάλλον εκκωφαντική εξαίρεση.

 Ο Μόντι… υποψιάζεται το μέλλον της Ευρώπης 

06.08.2012

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, που στο ξεκίνημα της θητείας του θεωρήθηκε… ρουσφέτι της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ήθελε να ξεφορτωθεί τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ενώ σε επίπεδο… συνωμοσιολογίας υπερτονίζεται η παλαιότερη θητεία του στο διοικητικό συμβούλιο του Οίκου Moody’s, δείχνει το τελευταίο διάστημα να αντιλαμβάνεται την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ιταλία αλλά και ευρύτερα την Ευρώπη, καλύτερα και από τους… επαγγελματίες του είδους.

Μετά τη άτεγκτη στάση που τήρησε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Ιούνιο, και το στρίμωγμα στο οποίο υποχρέωσε την Άνγκελα Μέρκελ, ο Μάριο Μόντι μίλησε αυτή τη φορά στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel, για το μέλλον της Ευρώπης. Αποκαλύπτοντας την ανησυχία του, όχι μόνο για το ενδεχόμενο κοινωνικών εκρήξεων, λόγω των αφόρητων πιέσεων που δέχονται οι πλέον αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης.

Αλλά και για το κλίμα «αντι-γερμανισμού» που αρχίζει να εκκολάπτεται, στην Ιταλία και τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Με τάση να… ανέβει βόρεια. Ο Μόντι βλέπει πίσω από την κουρτίνα του μέλλοντος τη σημερινή Γερμανία να γίνεται και πάλι «το πρόσωπο του κακού» για την Ευρώπη, αυτή τη φορά σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

Σπεύδει λοιπόν να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, για να μην ζήσουν και οι δικές μας γενιές πεδία μαχών, έστω και σε άλλο επίπεδο.

_____________________________

http://www.statesmen.gr/

Ένας αθλητής χωρίς χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες...

Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και το πνεύμα τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ιδέα της Ειρήνης και την εναντίωση στους πολέμους. Για αυτό, άλλωστε, από την αρχαιότητα και μέσα από την έννοια της «ολυμπιακής εκεχειρίας», οι Αγώνες προέβλεπαν ότι από την έβδομη ημέρα πριν από την έναρξή τους μέχρι την έβδομη ημέρα μετά το πέρας τους, οι πόλεμοι σταματούσαν, έτσι ώστε οι αθλητές, απαλλαγμένοι από στρατιωτικές υποχρεώσεις, να μπορούν να ταξιδέψουν για να συμμετάσχουν σε αυτούς.
Σε αυτό το κλίμα, μια προσωπική ιστορία ενός αθλητή που η χώρα του έζησε τον εμφύλιο σπαραγμό και κατάφερε να μπει στον παγκόσμιο χάρτη ως ανεξάρτητο κράτος, κάνει το γύρο του κόσμου και συγκινεί τους απανταχού φίλους των Αγώνων. Πρόκειται για τον 28χρονο μαραθωνοδρόμο Guor Marial, ο οποίος βίωσε τον εμφύλιο πόλεμο σε πολύ τρυφερή ηλικία, είδε μέλη της οικογένειάς του να χάνονται στη μέγκενή του και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα και τους γονείς του, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, πριν κλείσει τα δέκα του χρόνια. Γεννήθηκε στη χώρα που σήμερα ονομάζεται Νότιο Σουδάν, ένα κράτος που  διαχωρίστηκε από το Σουδάν μόλις πέρυσι και δεν έχει συστήσει εθνικό ολυμπιακό κορμό. Έτσι, αν και δε θα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου υπό τη σημαία της χώρας του, του Νότιου Σουδάν , μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος, καθώς είναι ο πρώτος αθλητής που προέρχεται από το πιο νεοσυσταθέν έθνος του κόσμου και που, έπειτα από απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, θα μπορέσει να τρέξει ως ανεξάρτητος αθλητής, χωρίς να εκπροσωπεί καμία χώρα.
Έχοντας πάρει το δρόμο της ξενιτιάς από τα εννέα του χρόνια, ο Guor, σήμερα λογίζεται ως κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς εκεί κατέληξε αναζητώντας καταφύγιο πριν από 11 χρόνια, για να ξεφύγει από την αιματηρή σύγκρουση στο Σουδάν που άφησε εκατομμύρια νεκρούς. Ακόμη, μην έχοντας αμερικανική υπηκοότητα, ο 28χρονος αθλητής απέρριψε πρόταση να τρέξει υπό τη σημαία του Σουδάν έπειτα από το «πικρό διαζύγιο» του κράτους με την πατρίδα του. Ο ίδιος δηλώνει σχετικά:
«Ποτέ δε θα το έκανα αυτό. Για μένα μια τέτοια κίνηση θεωρείται προδοσία. Η οικογένειά μου έχασε 28 μέλη στον πόλεμο με το Σουδάν. Εκατομμύρια  συνάνθρωποί μου σκοτώθηκαν από τις σουδανικές δυνάμεις. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συγχωρήσω, αλλά δεν μπορώ να τιμήσω και να δοξάσω μια χώρα που σκότωσε μέλη της οικογένειάς μου».
Έτσι, η μόνη λύση ήταν να συμμετάσχει στους αγώνες ως ανεξάρτητος. Δεδομένου, λοιπόν, ότι δεν μπορούσε να τρέξει για τη χώρα του, καθώς δεν έχει διαβατήριο του Νοτίου Σουδάν και δεν υπάρχει εθνική ολυμπιακή ομάδα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή του χορήγησε την άδεια να συμμετάσχει ως ανεξάρτητος. Η απόφαση αυτή σημαίνει ότι θα μεταφέρει την ολυμπιακή σημαία, θα φορά στολή που δεν θα έχει έμβλημα κάποιου έθνους και αν κερδίσει, αντί του εθνικού ύμνου θα ακουστεί ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων.
«Το γεγονός ότι θα είμαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες σημαίνει πολλά, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τη χώρα μου, η οποία έχει περάσει τόσα πολλά», είπε σε μια τηλεφωνική κλήση από το Flagstaff της Αριζόνα, όπου βρίσκεται εκεί για προπόνηση.
«Ακόμα και αν δεν κρατήσω ή φορέσω τη σημαία του έθνους μου, το Νότιο Σουδάν θα είναι μέσα στην καρδιά μου. Για εμένα θα είναι σα να φοράω τη σημαία της πατρίδας μου», πρόσθεσε.
Ο Guor Marial γεννήθηκε το 1984 και άφησε το σπίτι του το 1993. Η ιστορία της επιβίωσής του από τον πόλεμο τον οδήγησε στην αναζήτηση καταφυγίου σε διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, όπου κατέφυγε εκεί πριν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες εν τέλει του χορήγησαν άσυλο το 2001. Πήγε Γυμνάσιο στο Νιου Χάμσαϊρ και αποφάσισε να αρχίσει να τρέχει δοκιμαστικά, αφού εδώ και χρόνια είχε μάθει να «τρέχει μακριά από τη σύγκρουση», όπως αποκάλυψε ο ίδιος. Αργότερα πήγε στο πανεπιστήμιο Iowa State, με αθλητική υποτροφία και ήταν δρομέας του γύρου όλης της Αμερικής.
Έχει να δει τους γονείς του από το 1993, όταν έφυγε από τα εδάφη που σήμερα οριοθετούν το Νότιο Σουδάν. Τώρα, όμως, ελπίζει πως ίσως μπορέσουν μετά από πολλά χρόνια να δουν το παιδί τους, έστω και από την τηλεόραση. «Ελπίζω ότι τουλάχιστον θα με δουν να τρέχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες», είπε. «Ζουν σε ένα χωριό χωρίς ηλεκτρισμό και χωρίς τηλεοράσεις. Σχεδιάζουν, όμως, να περπατήσουν μέχρι την πλησιέστερη μεγάλη πόλη, που απέχει από την εστία τους περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά, έτσι ώστε να μπορέσουν να με δουν στην τηλεόραση», λέει ο 28χρονος αθλητής.
Πάντως, ενώ η Επιτροπή έχει εγκρίνει την ολυμπιακή συμμετοχή του, εντούτοις εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια εμπόδια.
«Η πρόκληση τώρα είναι να πάρει βίζα του Ηνωμένου Βασιλείου και να λάβει τα ταξιδιωτικά έγγραφα των ΗΠΑ στην ώρα τους», δήλωσε ο Brad Poore, ο δικηγόρος και ο άνθρωπος που προώθησε την προσπάθειά του Guor Marial να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Το ιδανικό θα ήταν να πάει στο Λονδίνο λίγες ημέρες νωρίτερα ώστε να μπορέσει να προετοιμαστεί για τη μεγάλη ημέρα», είπε ο δικηγόρος του. Η εναρκτήρια τελετή στο Λονδίνο είναι την ερχόμενη Παρασκευή, αλλά  ο αγώνας του Marial θα πραγματοποιηθεί στις 12 Αυγούστου.
Να σημειώσουμε ότι ο Guor Marial δεν είναι ο πρώτος αθλητής  που θα τρέξει κάτω από την ολυμπιακή σημαία. Το 1992, στους Χειμερινούς Ολυμπιακοί Αγώνες στη Γαλλία και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη αθλητές από την πρώην Σοβιετική Ένωση, πήραν μέρος στους Αγώνες υπό την ολυμπιακή σημαία. Αντιστοίχως, στο Σίδνεϊ το 2000, αθλητές από το Ανατολικό Τιμόρ φορούσαν απλές άσπρες στολές, δεδομένου ότι συμμετείχαν υπό την ολυμπιακή σημαία.
Και τώρα ο Marial, ο οποίος είναι αισιόδοξος ότι θα καταφέρει να τρέξει στο Λονδίνο εντός των χρονικών ορίων, αναμένεται να συμμετάσχει ως ανεξάρτητος. Ο ίδιος μάλιστα, ακόμα κι αν δε μπορεί να υψώσει και να ανεμίσει τη σημαία του Νότιου Σουδάν στο στάδιο, σχεδιάζει, αν του επιτραπεί, να φορέσει διακριτικά ένα λεπτό, μαύρο βραχιολάκι με το όνομά του χαραγμένο και στα χρώματα της σημαίας της πατρίδας του.


________________________
Πηγή:www.protothema.gr

Περισσότερα: Ένας αθλητής χωρίς χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες... | E-Radio.gr Blog 

Ανοικτή επιστολή του Σ.Ελληνιαδη στον δήμαρχο Βύρωνα για τη Λαμπηδόνα

Οι πρώτες δοξαριές στο βιολί του Νίκου Οικονομίδη ενεργούν σαν πυροκροτητής για την ακαριαία ανταπόκριση των κοριτσιών και των αγοριών που σε δευτερόλεπτα σχηματίζουν κύκλους κάτω και ανάμεσα στα πεύκα μπροστά από το Κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο Βύρωνα, στη Λαμπηδόνα, για τον πρώτο από τους αμέτρητους χορούς από την Αμοργό, την Κίμωλο, τη Χίο, την Πάρο και τα Κύθηρα που χορεύτηκαν χωρίς διακοπή από τις δέκα έως τη μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα, ενώπιον αρκετών εκατοντάδων κατοίκων του Βύρωνα και άλλων περιοχών της Αθήνας που έλαβαν το μήνυμα!

Με φόντο την παρακείμενη εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεσπόζει στο άλσος, έγινε εκδήλωση για να υποστηριχτεί το κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο που μετά από οκτώ μήνες λειτουργίας κινδυνεύει να μετατραπεί ξανά σε καφετέρια από τον δήμαρχο του Βύρωνα! Με αφορμή τη συμμετοχή μου σ’ αυτή την εκδήλωση, όπως και σε άλλες που προηγήθηκαν, αντί άρθρου, σκέφτηκα να απευθύνω μια ανοιχτή επιστολή στον δήμαρχο του Βύρωνα, Νίκο Χαρδαλιά.

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,

Με τους ήχους και τις εικόνες του «ικαριώτικου» ακόμα μέσα στο μυαλό μου, σας γράφω τις σκέψεις μου για τη Λαμπηδόνα. Το βράδυ της Πέμπτης, 12^ης Ιουλίου, προλόγισα την εξαίρετη συναυλία της κομπανίας δημοτικής μουσικής του σπουδαίου συνθέτη και βιολιστή Νίκου Οικονομίδη, με την Κυριακή Σπανού, στο πανέμορφο άλσος της Αγίας Τριάδος. Ήταν μαγικά. Μπορεί και να ήταν πεντακόσιοι οι άνθρωποι που είχαν έρθει να ακούσουν δυο λόγια για την πολιτική και τον πολιτισμό και να απολαύσουν τις υπέροχες αυθεντικές μουσικές του Αιγαίου Πελάγους. Χωρίς εισιτήριο, χωρίς χορηγό. Ήταν μια βραδιά ελπίδας, με ανθρώπους κάθε ηλικίας, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα υποστήριξης του πολιτιστικού κέντρου και εκδήλωσαν αυθόρμητα τη βαθιά επιθυμία τους για έναν άλλο τρόπο ζωής, πιο γήινο, πιο αδελφικό, πιο συμμετοχικό, πιο αλληλέγγυο, πιο ουσιαστικό.

Τραυματισμένος κι ο Βύρωνας από την οικονομική κρίση, γεμάτος από κλειστά μαγαζιά, σίγουρα δεν χρειάζεται άλλη μια καφετέρια! Αντιθέτως, το πολιτιστικό κέντρο αποτελεί ένα πρότυπο κοινωνικού χώρου. Βασισμένο 100% στην εθελοντική εργασία, αποτελεί θετική πρόταση για συσπείρωση των πολιτών γύρω από ευγενικές επιδιώξεις. Ειδικά σε εποχές δύσκολες που τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας συρρικνώνονται, εξασθενούν ή διαλύονται, οι πρωτοβουλίες των δημοτών που χαρακτηρίζονται από ανιδιοτέλεια και αίσθημα αλληλεγγύης πρέπει όχι μόνο να υποστηρίζονται, αλλά και να ενθαρρύνονται. Κανένα χρεοκοπημένο κράτος και καμία υποχρηματοδοτημένη δημοτική αρχή δεν μπορεί να εξισορροπήσει τις απώλειες και να γεφυρώσει τα τεράστια κοινωνικά, πολιτισμικά και ψυχολογικά χάσματα που προκαλούνται από τις κρίσεις που δημιουργούν οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών οργανισμών. Γι’ αυτό, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι επιτακτική η ανάγκη να ευαισθητοποιήσουμε και να κινητοποιήσουμε τα πιο δυναμικά άτομα και ομάδες της κοινωνίας για τη δημιουργία αντίβαρων που είναι απαραίτητα στην προσωπική μας ισορροπία και ικανά να αποτρέψουν το μπατάρισμα και τη βύθιση του πλοίου στο οποίο είμαστε όλοι επιβάτες.

Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη θέση σας, αλλά επικαλούμαι την υπέρτατη ανάγκη να δημιουργήσουμε οάσεις επιβίωσης μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που οι πολίτες έχουν περιέλθει παρά τη θέλησή τους. Ο Βύρωνας έγινε ένας μεγάλος και σφριγηλός αστικός πυρήνας  χάρη στην εργασία και το μόχθο των κατοίκων του, εντοπίων, προσφύγων και εσωτερικών μεταναστών, και των απογόνων τους, που έχτισαν τα σπίτια τους πετραδάκι-πετραδάκι, σπούδασαν τα παιδιά τους, άνοιξαν επιχειρήσεις και συνεισφέρανε με ιδρώτα και αίμα στη συνολική ανάπτυξη της χώρας τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου.  Τώρα, όμως, που οι πολιτικές των ισχυρών του κόσμου οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και τον μαρασμό, οι δημότες βάλλονται πανταχόθεν. Πολλοί έχουν απολυθεί από τις δουλειές τους ή έχουν υποστεί τρομερές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, άλλοι έχουν αναγκαστεί να κλείσουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις τους και συνεχώς αυξάνονται αυτοί που κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους.

Αυτή η τραγική εκτροπή φέρνει μαζί της την απογοήτευση, την κατάπτωση, την κατάθλιψη, ακόμα και το έγκλημα. Διευκολύνει τη βία των νεοφασιστικών συμμοριών που επενδύουν στο φόβο και την άγνοια και οδηγεί σε αυτοκτονίες τους απελπισμένους. Πώς θα αντιμετωπίσουμε, κύριε Δήμαρχε, αυτή την ολική κρίση που δεν αφήνει σχεδόν κανέναν ανεπηρέαστο; Έχετε τη δυνατότητα, εσείς, ως δημοτική αρχή, να αναπληρώσετε όλα τα κενά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και ψυχολογικά, που συνεπάγεται η κρίση; Ασφαλώς και δεν την έχετε. Μήπως, λοιπόν, ειδικά τώρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ακόμα μεγαλύτερη κατανόηση και υποστήριξη τις δράσεις εκείνες των πολιτών που προσπαθούν, χωρίς να επιβαρύνουν κανέναν, να συμβάλλουν στην αποκατάσταση ενός ιστού που διαλύεται και στην αναβίωση της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού που κάποτε αποτελούσαν τη βάση της κοινωνικής ηθικής και πρακτικής επιβίωσης;

Ασφαλώς και γνωρίζετε τι είδους δραστηριότητες πραγματοποιούνται στη Λαμπηδόνα όλο αυτό το διάστημα που διαρκεί η «κατάληψη». Είμαι σίγουρος ότι το είδος και η ποιότητά τους καθόρισαν και τη μέχρι σήμερα στάση σας, της σιωπηρής ανοχής. Γιατί, λοιπόν, τώρα, που πλέον έχετε σαφή δείγματα γραφής των δημοτών σας που συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στην πρωτοβουλία, επανέρχεται η απειλή της ενοικίασης του αναψυκτηρίου και εκδίωξης των πολιτών που το χρησιμοποιούν με ευγενή κίνητρα, το κρατούν ανοιχτό σε όλους και το συντηρούν με κοπιώδη προσωπική εργασία;

Μπορεί ένα ενοίκιο να αντισταθμίσει όσα προσφέρει η εθελοντική προσφορά των συμπολιτών σας στο δήμο; Μπορεί ο δήμος να αξιοποιήσει με καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο για τους δημότες σας τη διάθεση και τον κόπο των πολιτών που λειτουργούν το αναψυκτήριο προς όφελος όλων; Δεν είναι κρίμα να διαλυθεί αυτή η εθελούσια συμμετοχή των πολιτών που δίνοντας τέτοια ζωή στη Λαμπηδόνα, συμβάλλουν στην αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής;

Μαθήματα για τα παιδιά φτωχών οικογενειών, παρουσιάσεις σημαντικών βιβλίων, διαλέξεις επιστημόνων και ομιλίες δημοσιογράφων, εκδηλώσεις μουσικής, θεάτρου και κινηματογράφου, τόσα και τόσα ωραία πράγματα γίνονται στη Λαμπηδόνα!

Βεβαίως, η κίνηση των πολιτών με κέντρο τη Λαμπηδόνα δεν μπορεί να λύσει τα συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας, μπορεί όμως να συνεχίσει να αποτελεί μία εστία αγάπης, αλληλεγγύης, δημιουργίας και συνοχής, ένα παράδειγμα αντίστασης στην πολύμορφη κρίση, μία εστία ανασύνταξης και έκφρασης των τσαλαπατημένων μας ευαισθησιών. Βάζει τον ανθρωπισμό πάνω από το κέρδος, τη συλλογικότητα πάνω από τον ατομισμό. Δείχνει ένα δρόμο αισιοδοξίας στους νέους. Ας μην αποθαρρύνουμε τους ανθρώπους της προσφοράς. Ήδη, ομάδες πολιτών σε άλλους δήμους, προσπαθούν να ακολουθήσουν το μοντέλο της Λαμπηδόνας.

Χωρίς τις Λαμπηδόνες μας δύσκολα θα αντέξουμε και θα ξεπεράσουμε την κρίση, κύριε Δήμαρχε. Σας παρακαλώ αυτό να μην το υποτιμήσετε.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Στέλιος Ελληνιάδης

Φάρος & Φαροφύλακας: Με πρωτοφανείς ρυθμούς λιώνουν οι πάγοι στη Γροιλα...

Φάρος & Φαροφύλακας: Με πρωτοφανείς ρυθμούς λιώνουν οι πάγοι στη Γροιλα...: Με ανησυχία παρακολουθούν οι επιστήμονες τη λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας τον τελευταίο καιρό.  Όπως φαίνεται στις δορυφορικές εικόν...

Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να ανατρέψουμε την μιζέρια από τον τόπο μας...

Buenos Atenas: Νέα φοροκαταιγίδα μετά τις εκλογές

Buenos Atenas: Νέα φοροκαταιγίδα μετά τις εκλογές: ....το μικρό διάλειμμα των εκλογών δεν πρέπει να εφησυχάζει τους πολίτες. Π οια μέτρα αναμένεται να ληφθούν μετά την 6η Μαίου, καθ’...

Φάρος & Φαροφύλακας: Ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός παγόβουνων βρέθηκε...

Φάρος & Φαροφύλακας: Ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός παγόβουνων βρέθηκε...: Το... φεγγάρι βύθισε τον Τιτανικό... Εδώ και 100 χρόνια, η βύθιση του Τιτανικού έχει συνδεθεί με την πρόσκρουση σε παγόβουνο, λόγω λά...

Για το Μινωικό Ιερό Κορυφής στα Κύθηρα...

Επιστημονική μελέτη 

Όταν ο ανασκαφέας της Πύλου Καρλ Μπλέγκεν έλεγε ότι «η μελέτη είναι η εκδίκηση των θεών για τη χαρά που νιώθει κανείς με την ανασκαφή», δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο πολύ θα ταίριαζε η περιγραφή αυτή σε μια άλλη αρχαιολογική θέση, εξίσου σημαντική, στο Ιερό Κορυφής στον ‘Αγιο Γεώργιο στο Βουνό Κυθήρων.

Την άποψή του εξάλλου συμμερίζεται η Έφη Σαπουνά – Σακελλαράκη, επίτιμη Έφορος Αρχαιοτήτων, χήρα του αείμνηστου Γιάννη Σακελλαράκη, ο οποίος ανέσκαψε την περιοχή. Με αφορμή το νέο βιβλίο «Κύθηρα. Το Μινωικό Ιερό Κορυφής στον ‘Αγιο Γεώργιο στο Βουνό», που εξέδωσε πρόσφατα η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, η ‘Εφη Σακελλαράκη μοιράστηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, κάποιες σκέψεις της.

«Η μελέτη είναι γενικά πολύ πιο δύσκολη από την ανασκαφή. Εν τω μεταξύ βρέθηκε και η Ζώμινθος, η άλλη μεγάλη ιστορία της ζωής του Γιάννη Σακελλαράκη, πλέον και της δικής μου, καθώς τώρα εγώ συνεχίζω την ανασκαφή της. Ξέρετε, οι αρχές και των δύο μας είναι όταν σκάβουμε κάτι να σταματάμε, να το δημοσιεύουμε και μετά να συνεχίζουμε. Έτσι σταμάτησε η ανασκαφή στα Κύθηρα», τονίζει, εξηγώντας τους λόγους που οι ανασκαφές στο Ιερό Κορυφής στον ‘Αγιο Γεώργιο στο Βουνό, οι οποίες σταμάτησαν το 1994 (με αρχή το 1992), έκαναν σχεδόν 17 χρόνια για να επαναληφθούν. Συνεχίστριά τους η Αιμιλία Μπάνου, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, συνεργάτιδα του Σακελλαράκη σ’ αυτές τις πρώτες ανασκαφές, η οποία τον περασμένο Απρίλιο πήρε τη σχετική άδεια του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.

Μινωικό Ιερό Κορυφής

Σε μικρή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιόπολης στο Καστρί, βρίσκεται το βουνό του Αγίου Γεωργίου. Εκεί πριν από μερικά χρόνια και συγκεκριμένα το 1991 έγινε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη από τον κύριο Άδωνη Κύρου, γνωστό εκδότη της εφημερίδας “Εστία”. Εκείνο το Αυγουστιάτικο μεσημέρι ο κ. Κύρου, γνωστός για το πάθος του με την αρχαιολογία σκαρφάλωνε την κακοτράχαλη πλευρά του βουνού που δεσπόζει από την πλευρά της παραλίας του Αυλαίμονα μέχρι που συνάντησε έναν μικρό χωματόδρομο, στην άκρη του χωματόδρομου παρατήρησε κάτι να γυαλίζει, ήταν ένα μικρό χάλκινο αγαλματάκι, σήκωσε το βλέμμα του και παρατήρησε ότι ο χώρος ήταν γεμάτος από θραύσματα κεραμικής!

Δεν άργησε να καταλάβει που βρισκόταν και αμέσως ειδοποίησε τον καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας κ. Γιάννη Σακελλαράκη όπου μέσα σε λίγες μέρες έφτασε στα Κύθηρα μαζί με την γυναίκα του Έφη επίσης αρχαιολόγο. Μία σύντομη επίσκεψη στον Αι-Γιώργη στο Βουνό έφθασε για να πεισθούν και οι τρεις ότι βρίσκονταν στο Ιερό Κορυφής των Μινωιτών του Αυλαίμονα. Αμέσως ειδοποιήθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία και τον επόμενο χρόνο έγινε μια σύντομη δειγματοληπτική ανασκαφή. Όλα έδειχναν ότι η κορυφή δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ από τους ανθρώπους και το Ιερό είχε παραμείνει ασύλητο.

Η ανασκαφή ξεκίνησε 1992 και τελείωσε το 1994. Στο βουνό του Αγίου Γεωργίου σε υψόμετρο 355μ. ανακαλύφθηκε το “Μινωικό Ιερό Κορυφής”, η ανασκαφή του μινωικού ιερού κορυφής των Κυθήρων αποδείχθηκε σημαντική ακόμη και για την μελέτη της μινωικής θρησκείας αφού το ιερό στάθηκε τυχερό και δεν συλήθηκε, το μόνο ανάμεσα στα πάμπολλα, συλημένα, δυστυχώς, ιερά κορυφής της Κρήτης. Τα ευρήματα είναι λίθινα λατρευτικά αντικείμενα (ένα έχει γραμμική γραφή Α’), πήλινα ειδώλια ζωών, χάλκινα ανθρώπινα είδωλα λατρευτών, χάλκινα αφιερώματα, κοσμήματα, κεραμικά. Το ποιο σημαντικό από όλα είναι ότι μέχρι στιγμής από όλα τα μινωικά χάλκινα ειδώλια που είχαν ανακαλυφθεί,170 στον αριθμό, βρέθηκαν επιπλέον 83, δηλαδή ένας πραγματικός θησαυρός. Κατά τους χριστιανικούς χρόνους σε αυτόν τον πανάρχαιο τόπο λατρείας χτίστηκε ο ναός του άγιου Γεωργίου.